O szkole

Dwór w Szańcu zbudowany z kamienia łupanego prawdopodobnie w latach 1580 – 1609 na jeszcze starszych fundamentach gotyckiej budowli. 
Mury jego były pierwotnie otynkowane. Jest to budynek dwukondygnacyjny, na planie prostokąta o dość regularnej sylwetce. Naroża budynku stojącego na skarpie podparte są szkarpami. Na parterze posiada obszerną kwadratową sień biegnącą na przestrzał i symetrycznie rozłożone po jej bokach cztery pomieszczenia. Podobny jest rozkład pokoi na piętrze. Pod budowlą znajdują się dwie kondygnacje piwnic, z których dostępna jest tylko górna. Zachowały się pozostałości renesansowych portali i obramowań okiennych, część okien jest zamurowana. Naczółkowy dach drewniany pokryty jest gontem. 
Od około 1815 roku dwór nie był zamieszkały. W 1985 roku stał się własnością prywatną. Był wielokrotnie restaurowany i remontowany, jednak w chwili obecnej znajduje się w stanie ruiny, ale adaptowany jest do celów mieszkalnych.
Miejscowa tradycja mówi o podziemnym przejściu łączącym dwór z nieistniejącym klasztorem kamedułów, położonym 2 km stąd, w miejscowości nomen omen Kameduły.
W otoczeniu dworu zachowały się resztki parku dworskiego o pow. 3,61 ha. Po lewej stronie alejki tworzą go stare drzewa lipy drobnolistnej i klonu zwyczajnego, po prawej stronie alei drzewa orzecha włoskiego i innych drzew owocowych. Park jest silnie zniszczony – w większości tworzą go zarośla krzewiaste z udziałem dzikiego bzu czarnego, tarniny i wiązu, w runie zaś ziołorośla pokrzywowe.